من ، تنها و خسته

مست گشتم نی زباده وز سبو و جام میمست گشتم نی زساغر وزدف و تنبور و نیمست گشتم نی زپیکر وزجمال حور و زیمست گشتم نی زاغیار و حبیب ملک جیمست گشتم مست آفاق و گل و پروانه هامست گشتم مست لا یعقل زرقص لاله هامست گشتم مست پرواز اقاقی ، بوی یاس و رازقیمست گشتم مست زنبوری که دل داده به شهد رازقیمست گشتم مست امواج نسیمی بر درختمست گشتم مست زیبایی سیبی بر درختمست گشتم از هبوتی در میان جسم و تنمست گشتم مست بودن وز نهاد این خوتنمست گشتم مست او ، مست هوالهو ، باز اومست سودن بر شمیمش ، بهر فامش ، باز اوهر چه طوماری نگارم یا که نثری با غزل بر پا کنمکی توانم بهر عبرت بر سعیدی سر حق افشا کنم + نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۳/۰۲/۲۵ ساعت 19:34 توسط « سعید »  |  من ، تنها و خسته ...